The Beating Of A Million Drums, The Fire Of A Million Guns!

W tym tygodniu jesteśmy świadkami wielkiej i zażartej walki między sąsiadującymi ze sobą porami roku. Zima postanowiła odejść z przytupem* i chichocząc zagrała nam wszystkim na nosie. Wredna maszkara. Po ciuchu liczyłam jeszcze na to, że Kraków zostanie pominięty w tej mroźnej zemście, jednakże czwartek w pełni rozwiał me nadzieje (o piątku nie wspomnę, bo o godzinie szóstej rano, z lekka jeszcze przymkniętymi oczami doznałam niebywałego 'mindfucka' wyjrzawszy przez okno. True story.). Wraz ze śniegiem mnie spadł cukier i z tej okazji zapycham się wszelkimi słodkościami, które tylko pojawią się w zasięgu mojego wzroku (w szczególności malinowym ciastem sprzedawanym w pracowniczym bufecie. O mamo, niebo w gębie. Kruchy biszkopt, maliny, śmietanowy krem i delikatna chmurka bezowa z płatkami migdałów. Chyba więcej pisać nie muszę.). 

A dupa rośnie. 

Wraz z nią mój nerw na cały świat, zawód - bo przecież jeszcze tydzień temu hasałam na miętowej krowie po polanach, śpiewałam piosenki - czym wprawiałam w niebywałe zdumienie panów motorniczych (bo trzeba Wam wiedzieć, że by dostać się do domu, muszę przejechać ogromną zajezdnię kolejową. Czasami, wspomniani Panowie motorniczy którzy akurat odpalają lokomotywę, ku swej nieskończonej radości, postanawiają się na owej lokomotywie ze mną ścigać. Wynik, jak wiecie, jest przesądzony, ale ziarenko rywalizacji zasiane:>) oraz smut nad smutami. I wcale mojego ponuractwa nie zmienia niezwykle malowniczy zachód słońca na który właśnie sobie spoglądam. Wcale, a wcale. Wolę już poniedziałkową ponurość okraszoną dziesięciostopniowymi upałami, przy których mogłam biegać w lekkich ciżemkach** i bez tony opatulaczy na twarzy, a najbardziej pragnę zeszłotygodniowej wiosno - błogości. O!

zdjęcia - Paweł

________________________♥_________________________

spódnica; teczka - Not A Virgin Shop; sweter, rajstopy - H&M; płaszcz - Asos; buty [%] - Parfois; wianek - New Look

A na sam koniec przedstawiam Wam niezwykle gadatliwego ciapka o imieniu Sonia. Szanowna Pani Właścicielka psiaka, zainteresowana ogromnie naszym zdjęciowym zajęciem, poprosiła o uwiecznienie Jej kochanej pociechy i umieszczenie wraz ze mną na tej stronie. Mówisz - masz, czego się nie robi dla turbo sympatycznych, starszych Pań;)

*chciałam napisać 'z pierdolnięciem', ale jednak moja niezwykle 'wysoka kultura osobista' wygrała;)

**w sobotę było jeszcze na tyle fajnie, że mogłam wyciągnąć fajniej wyglądające cichobiegi. W poniedziałek już się niestety nie dało. Smutek nie do opisania.