panna lemoniada: Go Drown The Colors Of Our Minds And Watch The Cars Go

Spontaniczny urlop w samym środku tygodnia to naprawdę super sprawa. Tym bardziej gdy poniedziałkowa pobudka o szóstej rano sugeruje, że jednak jesteś chodzącymi na rzęsach zwłokami i jednak fajnie byłoby na chwilę dychnąć. Jak postanowiłam - tak zrobiłam i dnia następnego oczy otworzyłam dopiero o dziesiątej.

Och cóż to był za wspaniały wakacyjny dzień. W całości zaplanowany przez Pawła, bym jednak bezsensu dupką do góry nie leżała. było więc śniadanie do łóżka, nadrobienie wszystkich Mocakowych wystaw, pyszny obiad, rowerowanie w deszczu i spokojna, wieczorna błogość. Do tego słońce, upał i błękitne niebo (nie licząc tego oberwania chmury). Wszystko w tempie letniego leniucha, robiącego wszystko bez pośpiechu i spinania się. Jakże było mi to potrzebne, tym bardziej, że ostatnie dwa tygodnie miałam wypełnione sprawunkami od świtu do nocy i to do tego stopnia, że z pewnymi sprawami po prostu zaczęłam się nie wyrabiać. Nie spodziewałam się, że nawet takiego lemona jak ja może dopaść zmęczenie. Meh, losie.

W każdym razie moja bonusowa doba błogości dobiegła końca i musiałam wrócić to pędzącej rzeczywistości. Na szczęście nadchodzący tydzień zapowiada się mniej wariacko, ale jednak nie miałabym nic przeciwko jeszcze takim czterem dodatkowym dniom sielanki. Nic jednak z tego, trzeba czekać jeszcze trzy miesiące, ale będzie warto! Już w uszach słyszę szum morza! Wszak rower i przyczepa gotowa;)