Now Rewind To September...So Sweet And Tender. Air Is Gentle, Nights Still Warm...Shelter Before The Storm

Ostatnich kilka dni przyniosło mi wiele wrażeń, przygód i ugruntowało mnie w przekonaniu jak wielką, upartą łajzą potrafię być.

Zaczęło się od przeglądania zdjęć nowych, jesiennych kolekcji i wypatrzenia parki marzeń. Piękny zielony kolor, kaptur, dużo kieszeni, przedłużony tył...rozumiecie o czym mówię. Czasami zdarzy nam się tak, że na widok jakiegoś ciucha podnosi się ciśnienie, zdolność pojmowania rzeczywistości diametralnie spada, oddech zmienia się w sapanie, a my ze słodkich i miłych dziewcząt przeistaczamy się w łowcę, który nie zazna spokoju dopóki nie dopadnie bogu ducha winnej zwierzyny. 

Tak też w piątek, jeszcze z uśmiechem na twarzy ruszyłam po pracy do jednego z centrów handlowych by w owe cudo się zaopatrzyć. Uśmiech trochę zbladł, kiedy od Pani Ekspedientki usłyszałam, że niestety, ale upatrzonego przeze mnie towaru już nie ma. Nie przejmując się zbytnio tą wiadomością, popedałowałam do kolejnego sklepu. Tam na dźwięk podobnego komunikatu mina trochę mi zrzedła, ale przecież takie pierdoły nie zniszczą mojego pozytywnego nastawienia.

Ze spokojem pojechałam na ciacho, na Masę Krytyczną i stwierdziłam, że w sumie dobrym pomysłem będzie wieczorem odwiedzić jeszcze jedno miejsce gdzie a nuż moje maleństwo dostanę (wspominałam, że w tych dniach było ono jeszcze dodatkowo przecenione? Nie? To właśnie wspominam). Z wywieszonym językiem, na dziesięć minut przed zamknięciem sklepu wpadłam i po raz trzeci tego dnia usłyszałam: 'daremne twe starania puchu marny, tyś niegodna, tyś prób za mało przeszła by móc dostąpić zaszczytu okrycia ramion szlachetnym płaszczem'. 

Nie muszę chyba mówić, jaki głos odezwał się w mojej głowie ('że kurna ja niegodna, JA?! Milcz patałachu i patrz') - od tego momentu być albo nie być zależało od posiadania tej kurtki.

Z samego rana telefon poszedł w ruch i okazało się, że jeden, JEDYNY rozmiar znajduje się hen, hen daleko...na Zakopiance. Niewiele myśląc (która z nas w takich wypadkach przetwarza w swojej głowie jakiekolwiek pliki danych?!), wskoczyłam na swojego rumaka i jak ten rycerz pognałam przez góry (no dobra, górę, której podjazd omal mnie nie zabił. Sił brakowało po pełnym kilometrów poprzednim dniu) na dosłownie drugi koniec Krakowa. 

Wygrałam. Wróciłam z tarczą. Przez deszcz, ale z tarczą. Z parką w reklamówce. Mission Accomplished.

zdjęcia - Paweł

________________________♥_________________________

parka - House; sukienka beżowa - Top Shop; sukienka koronkowa, buty - Stradivarius; torba - prezent od Zuzy

P.S. By było śmieszniej od niedzieli coś dziwnego zaczęło mi stukać w rowerze. Oględziny, macania nie wykazały nic, a coś ciągle dawało o sobie znać. Wczoraj odkryłam, że dwa troczki od opisywanej wyżej kurtki obijają mi się o błotnik - #facepalmpedałem. Tak...gloomy mondays też bywają fajne;)