I Love My Bicycle

Coś we mnie ostatnio pękło...jako piewca i wyznawca płaskich podeszw nagle zapragnęłam w swej 'obuwniczej' szafie pomieścić kilka par butów na obcasie. Ileż było poszukiwań by znaleźć te jedyne, ukochane, odpowiednie... 

Ale stało się!

Ni stąd ni zowąd, dosłownie przez przypadek, odkryłam je pod stertą rozwalonych ubrań w jednej z sieciówek. No cóż, są przeceny, jest i bajzel w sklepach (w tym z resztą odkąd pamiętam nikt ubrań nie układał). Porwałam je w swe ramiona i do kasy. Zadowoleniu nie było końca, czego dowodem może być choćby to, że kilka dni później postanowiłam wypróbować się w nich...na jedynym moim środku lokomocji - rowerze. Doszłam do wniosku, że nie jestem jeszcze zaprawiona w bojach, a tym bardziej moje nogi do biegania w takich szpilkach, na których z resztą pozostał ślad w postaci wielkich obtarć.

 Ale twardam dzioucha z małopolski - dać sobie radę muszę!

No nic. rany się szybko goją, ja zostałam do obcasów przekonana, a co gorsza wpadłam w zakupowy ciąg, w którym kilka dni później kupiłam piękne plecione koturny - również pierwsze w żywocie krótkim mym (wpis z nimi w roli głównej już wkrótce) oraz wysokie sandały, na które nomen omen polowałam już od kilku miesięcy, ale nigdzie nie mogłam spotkać tych 'jedynych'...aż do dzisiaj.

W każdym razie, z wielkim uśmiechem na twarzy i radością w sercu z powodu urodzajnych zakupów zapraszam na kolejny wpis.

Cały set składa się z wygrzebanego (po roku zapomnienia) kombinezonu, swetra i wspomnianych już 'trzewików'. Całość dopełniłam ukochanym i wielbionym przeze mnie miętowym lakierem do paznokci.

zdjęcia: Paweł Kolankowski

kombinezon - wyrwany koleżance kilka dobrych lat temu

sweter - atmosphere / second - hand

buty - stradivarius