Tell Me Why I Don't Like Sundays

Wypełniwszy swój obywatelski obowiązek zapatuliłam się w giga, turbo koca, w łapy wsadziłam kubek z przepyszną, rozgrzewającą herbata (zielona z sokiem pomarańczowym, imbirem, goździkami i cytrusami...mmruuu!) i postanowiłam coś tu małego skrobnąć. A co! Patrząc na częstotliwość niektórych blogujących dziewcząt ja wychodzę na jakiegoś mega lenia. Mam nadzieje kiedyś się poprawić, ale sądząc po zmieniającej się nam aurze za oknem stanie się to chyba dopiero na wiosnę, wszak już za miesiąc jasność na polu będę oglądała tylko przez osiem pracowniczych godzin.

Ale ja nie o pogodzie przecież.

Pamiętacie jak opisywałam swój 'okrutnie niebezpieczny wypadek z którego ledwo uszłam z życiem, a Jantar o mały włos znalazłby się na rowerowym cmentarzysku'? Po lekkiej traumie postanowiłam jednak biedaka dosiąść i zobaczyć czy jeszcze jesteśmy w stanie popedałować (dwuznaczność tego zdania przeszła chyba własnie wszelkie granice). Pomijając fakt ogólnego przemarznięcia (bardzo mądra ja ciągle myślami jestem przy dniach w których temperatura pozwalała na bieganie w krótkim rękawku) i przemoczenia - to tylko takie maleńkusie szczególiki, Jantar spisał się nadzwyczaj dzielnie. Daje radę i jeszcze chyba na emeryturę go skazywać nie muszę. Oczywiście na wiosnę w naszym kwadracie pojawi się nowy dwukołowiec - to już postanowione, jednakże kochany dziadek - rower nie pójdzie w odstawkę. Co to to nie. Zafunduje mu jakieś SPA. Niech mu porobią smarowe masaże, kuracje pompujące, a może i nawet trzasną jakieś operacje plastyczne!

zdjęcia - Paweł

sukienka - Asos; sweter - H&M; buty, teczka, kokardziocha - Parfois; zakolanówki, jelonek - Szpiegulowe Lowe; pierdzienie mocy - Accessorize