The Slightest Whispering, As Pistol Sirens Ring Goodbay

Był jeden z tych pięknych, gorących dni końca lata. Słońce stało jeszcze wysoko, lekki wiatr muskał mnie po twarzy, kiedy to w bardzo dobrym humorze wracałam z pracy. Początkowo nic nie wskazywało na mającą się zaraz wydarzyć tragedię (choć może? Ale o tym wspomnę później). Nikt nie zajeżdżał drogi, zielone światło zapalało się jak na zawołanie, a ja pogrążona we własnych myślach (trudno byłoby w cudzych) pedałowałam. Z całej tej kontemplacji nad sensem istnienia wyrwał mnie widok astronomicznej, turbo mega dziury, która to objawiła mi się pomiędzy szyną a asfaltem (należy wiedzieć, że codziennie przejeżdżam przez wielką zajezdnię kolejową, a we wspomnianym wyżej przejeździe brakowało dosyć sporawej drewnianej beli). Zdążyłam tylko wykrzyczeć powszechnie znane wszystkim słowo, przywoływane najczęściej w sytuacjach kryzysowych, dramatycznych oraz dające upust memu zdziwieniu ('kto do jasnej cholery wziął i ukradł tak wielki kawał drewna?!'). Taki lot przez kierownicę mógł się przytrafić tylko mnie. Wstałam, poskładałam się, podniosłam rower i łzy napłynęły mi do oczu po tym co zobaczyłam. Koszyk przybrał postać harmonijki, światła ni mo, hamulec umarł a koło dziwnie skrzeczy. Trauma, mrok i Mordor.
Najlepsze w tym wszystkim jest to, że przed tragicznym zdarzeniem, w przeciągu piętnastu minut trzy razy spadł mi łańcuch. Doprawdy można pomyśleć, że Jantar próbował mi powiedzieć: 'Złaź dziewczyno i mnie prowadź bo niechybnie wywiniesz orła'.
W domu Rower został reanimowany. Nie obyło się bez elektrowstrząsów, zapaści i kolejnych nerwów. Jednak mój mieszczuch to twarda sztuka i nie dał się jakiejś tam kraksie.
Powiem szczerze, liczyłam, że ten rok zakończę bez wypadkowo - tak dobrze mi szło. No, ale masz Ci los, grunt, że wszystkie zęby mam na miejscu, co najwyżej kilka siniaków (przy czym jeden wygląda jak modna w tym sezonie galaktyka, do tego jest kształcie gwiazdy betlejemskiej - a o tym już nie wiem co myśleć).

Sukienka przyleciała do mnie od najfantastyczniejszej Ven. Dopiero teraz, po wyszukaniu u Niej wpisu z wspomnianą kiecką zauważyłam, że też do niej dobrałam kapelutek (nie dość, że 'każda szafiara to odgapiara' to na dodatek tego nieświadoma. Choć ja przypuszczam, że mamy tu do czynienia bardziej z jakąś ubraniową więzią). 'Pjona' zatem i cześć!

zdjęcia - Paweł

sukienka - Desire Clothing od wspaniałej Ven; kapelutek, sweter - H&M; lisior - gdański kram (param pam pam); Huntery - KaloszeNoszęPl