Sing To Me In The Dark

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się jak najlepiej ubrać się na opieprzanie i rzucanie słownym mięsem w kierowców na skrzyżowaniu czy też wybieranie nowego blendera* to dziś zaprezentuję Wam odpowiedź na to nurtujące wszystkich od wieków pytanie. 

Ha! Przebieracie już z podniecenie stopami? Wiedziałam, że będzie Was zżerała ciekawość!

Otóż, każdy z nas wie, że poruszanie się po mieście w godzinach szczytu bywa niezwykle, hm…nie bójmy się tego powiedzieć – wkurwiające. Budzące w naszych tęczowych głowach myśli rodem z klasyki horrorów gore, sprawiające, że nasze filuterne przekleństwa wprawiają w osłupienie niejednego pana z wyrazem twarzy myślą nieskalanym, a jego współpasażerowie dziękują niebiosom, że nie macie przy sobie kija baseballowego. Maczeciarzom w samochodach więdną maczety, Zenki widząc Waszą minę, kiedy zajeżdżają Wam przejazd dla rowerów/przejście dla pieszych pragną nagle posiadać umiejętność teleportowania się, a Wy nagle z drobnych i kochających cały świat istot zmieniacie się w pragnąca siać spustoszenie Godzillę. 

Bo naprawdę nic nie denerwuje bardziej niż głupota. Taka w czystej postaci, której nic nie jest w stanie usprawiedliwić (bo jak mam wyjaśnić sytuację, kiedy przed sobą widzę korek do samego końca ulicy (a skoro ja go widzę, to kierowca zapewne też) i zamiast czekać, aż łaskawie coś się ruszy, on na zmianie świateł musi przejechać te dwa metry dalej, stanąć mi na drodze (mnie, pieszym obok, matce z wózkiem, itd.) i zablokować dosłownie wszystko. Hitem jednak wczoraj był pan, który tak bardzo się spieszył i tak bardzo pragnął na tym zielonym przejechać, że stanął na środku skrzyżowania i koniec. Dalej pojechać się nie da. Wraz z towarzyszami wielkomiejskiej traumy strzeliliśmy facepalma pedałem bo inaczej nie szło tego skomentować). 

Oczywiście każda szanująca się właścicielka bloga poświęconego ciuchom nawet w takiej sytuacji MUSI jakoś wyglądać. W byle czym wyklinać człowieków nie można. Jak zobaczycie poniżej, ja na tę okazję wybrałam sukienkę (w której z resztą pragnęłam Wam się już tu zaprezentować prawie pół roku temu) usłaną groszkami. Kieca jest prezentem od mojej kochanej Zuzki i razem z teczką przyleciała do mnie jeszcze w styczniu. Kropki, falowany kołnierzyk i kieszenie, czyli cud lemonowy miód, sprawdzający się w najbardziej nieprzewidywalnych sytuacjach. Bo wiecie, jak już wypowiadać wojnę światu to tylko w stroju pensjonarki.

zdjęcia - Paweł

________________________♥_________________________

sukienka, teczka - prezenty od Zuzola; pasek - sh; sandały - Zara

*taki strój również jest idealny do buszowania w sklepach AGD w poszukiwaniu nowego blendera, bo stary wziął się i umarł. Umarł na śmierć. Zupy kremu robić nie mogę. Katastrofa!