Search The Heavens

Ależ dziś mnie szczęście kopnęło, gdyż wbrew wszelkim znakom na niebie (czyt. okrutnie niewyjściowym chmurom) jakimś cudem udało nam się zaliczyć maleńką, mikroskopijną wręcz wycieczkę. Padł nawet pomysł, by cały tydzień, po pracy spędzać poza domem, a nie gzić się jak para stetryczałych dziadków co to im się czterech liter ruszyć wieczorem nie chce. Tym bardziej, że klimatyczna aura sprzyja. A nawet gdyby nie sprzyjała to i tak jakiś niecny pomysł powinien być wprowadzony w życie. Bo przecież to sama przyjemność oglądać jak drzewa 'pąkują', trawa przybiera jaskrawozieloną barwę a spomiędzy niej wynurzają się urocze, żółte płatki kwiatów. Aż człowiek tak delikatnieje, milszy się robi dla otoczenia (no prawie, nie licząc rzucanych przeze mnie gromów i niecenzuralnego słownictwa na Panią Maszynistkę, która doskonale widząc, jak pędzę i prawie potykam się o własne zęby, doczekała, aż podbiegnę do drzwi by z impetem tramwajem sobie pojechać. Pewnie jeszcze mi język pokazała a w duchu śmiała się niczym diabeł mieszający w kotle potępione dusze). Ale nic to. Ptaszki śpiewają, słonko świeci, cieszmy się i radujmy. Nie przejmujmy się młodymi mamami, które siedząc obok w busie swoje płaczące wniebogłosy dziecko uspokajają puszczając mu do ucha 'Dżagę' naszej 'królowej' Dody. Nie kochane młode mamy, to nie pomaga, a wręcz przyprawia dziecko i resztę społeczeństwa o przedśmiertne drgawki.

Ale dosyć mych pechowych przygód. Dziś jest już dobrze, żadnego odszczepieńca udało mi się nie spotkać. Za to pobuszowałam po krzaczorach w falbaniastej kiecy i ukradzionej Pawłowi z szafy koszulce. No cóż, te prawie dwadzieścia stopni do hasania po łąkach zobowiązuje. Has, has.

zdjęcia: Paweł

spódnica, kurtka - H&M

koszulka - Zara

bandana - ją tez zwinęłam Pawłowi, a co!