Nothing Sweet About Me

Kociakową sukienkę odkryłam jakiś czas temu w internetowej czeluści i była to miłość od pierwszego wejrzenia. Problem polegał na tym, że nie miałam pojęcia gdzie taką dostanę. Na zdjęciu nie dało się zauważyć podpisu do niej, skąd się wzięła, kto jest jej producentem. Czyli klops. Po kilku dniach bezowocnych poszukiwań szał na nią mi przeszedł a chęć jej posiadania gdzieś tam została stłumiona.

Do czasu...

Kilka tygodni temu okrutnie się nudząc postanowiłam powędrować trochę po internetowych sklepach. Wpadłam również na Allegro, gdzie w wyszukiwane frazy wpisałam 'jaskółki' (tak, ten motyw na ubraniach jeszcze długo mi nie przejdzie). Szczęka zaryła o klawiaturę, gdy moim oczom ukazała się Ona, mrucząca z monitora 'zaopiekuj się mną'. A ponieważ nie jest mi obojętny los zwierząt, od razu ją przygarnęłam. Do niej leci jeszcze kołnierzyk w którego towarzystwie na pewno Wam ją jeszcze pokażę, ale póki co cieszę i ubieram do pomarańczowego swetra. Jest odrobinę za duża - wzięłam rozmiar 38, który koło M - ki chyba nawet nie leżał, ale cóż zrobić, ściskam ją paskiem i śpiewam pod nosem: 'Soft kitty, warm kitty, little ball of fur...'.

Zdjęcia zrobiliśmy tuż obok szkoły muzycznej, mieszczącej się w starym, przedwojennym (chyba) budynku, z którego cudownie wydobywał się dźwięk stukania w klawisze fortepianu. Przez pół godziny stałam oparta o rower pod jej oknami i wsłuchiwałam się w płynące zza ścian nuty. Co przyjemniejsze, położona jest ona na dość stromym wzniesieniu, w maleńkiej uliczce do której nie dochodzą odgłosy miasta. Czasem tylko słychać przejeżdżający tramwaj, który w połączeniu z dźwiękiem instrumentu naprawdę przenosi nas w inną epokę.

zdjęcia - Paweł

sukienka - Zara (oczywiście szukałam jej wszędzie, tylko nie tam gdzie trzeba); sweter, pasek - sh; teczka - Parfois