New Light Of Tomorow

Wróciłam.

I sama nie wiem od czego zacząć. Póki co jestem tu obecna tylko ciałem. Nie spodziewałam się, że ten wyjazd może się na mnie aż tak odbić. To chyba były najpiękniejsze wakacje w moim życiu. Magiczne. Okazało się, że szczęście można dotknąć palcami, czuć jego zapach i spoglądać jak w promieniach słońca mieni się blaskiem wszystkich kolorów tęczy. Boję się, że uzna, że dostałam za wiele i odleci ku błękitowi zostawiając mnie z szarą rzeczywistością. Nie jestem na to jeszcze gotowa, niech posiedzi obok mnie tych kilka chwil dłużej, zrobię mu herbaty.
Cały czas czuję ciepły piasek masujący stopy podczas spacerów, uspokajający szum fal i wiatr, który wymiata z głowy niedobre myśli. Cała złość odpłynęła razem z wodą, a w głowie pozostało dużo wolnego miejsca na nowe pomysły.

Trójmiasto to ukochane miejsce Pawła. Od maleńkości jeździ tam praktycznie co roku. Spacerowaliśmy więc Jego ścieżkami, gubiliśmy się i odnajdywaliśmy nowe zakamarki. Na wyspie Sobieszewskiej odkryliśmy 'naszą' plażę. Pustą, cichą, najpiękniejszą...tam czas stanął dla nas w miejscu.

Czego będzie mi najbardziej brakować? Śniadań nad brzegiem morza, wiatru zmuszającego mnie do chowania głowy w wielki bluzowy kaptur, zielonej herbaty z sokiem pomarańczowym, goździkami, imbirem i cytrusami, którą rozgrzewaliśmy się w chłodniejsze wieczory...za wszystkim będę tęsknić.

Gdańsk pozostawiliśmy daleko za sobą, ale wrócimy tam niebawem, może nawet na dłużej i na pewno z rowerami. Teraz pozostaje mi wpatrywanie się w wielkie, błękitne oczy, które patrząc na mnie przywołują kojący szum fal.

zdjęcia - Paweł

kombinowałyśmy ja i Bloo.