And My Body Was Loosened, I Was Set Alight

Ponieważ należę do osób, które w długaśny majówkowy tydzień biegają do pracy moje odpoczywanie zostało podziurawione jak szwajcarski ser i zamiast wylegiwać się wśród jabłoni na działce musiałam znaleźć inny sposób na uskutecznienie błogiego lenistwa. Oczywiście dla chcącego nie ma nic trudnego, a jeśli chodzi o kombinowanie sobie błogostanu nic nierobienia nie mam sobie równych. Miszcz ze mnie nad miszcze w tej dziedzinie jest.

Toteż.

Trawiasty kolor przywdziałam na siebie i zaraz po wyjściu z roboczej miejscówy popedałowałam wiślanymi bulwarami na spotkanie z przygodą. I przyrodą. Tak wszędobylską, że z trudem było mi odgonić się od zmutowanych komarów (wielkie to takie, bydlaste, obsiadło całe konary drzew o.O). Ale gdzieżby się człowiek przejmował jakimiś tam owadami (pod warunkiem, że nie mają ośmiu odnóż, odwłoka i nie noszą dumnie miana pająków) kiedy słońce płonie, błękit nieba przywodzi na myśl bezkres morza a kwitnące drzewa swymi zapachami przyprawiają o zawrót głowy. Na chwil kilka można jedynie przysiąść na drewnianej ławce w cieniu obejmujących chmury konarów i rozkoszować się cudownie schłodzoną lemoniadą. Powrót do domu planowany na bardzo późny wieczór, bo nie ma nic lepszego niż rowerowanie po zachodzie słońca.

zdjęcia - Paweł Kolankowski

sukienka - porwana z wieszaka vintage na Targach Dizajnu; buty - H&M; teczucha - Parfois; pierdzień mocy - prezencioch