Boy, You Wanna Hold Me Down, Tell Me That You Love Me

W całym tym zeszłotygodniowym rozgardiaszu, zamieszaniu i bałaganie ominęło mnie jakże ważne i wiekopomne wydarzenie. Mianowicie, blogasek skończył całe dwa lata. 

Taram ta tam! 

Fanfary.

Zleciało szybko jak jasny gwint i nim się człowiek obejrzał, strona weszła w jego życie codzienne całkowicie i teraz smutno byłoby mi chyba bez niej (co nie zmienia faktu, że czasami mam ochotę zarzucić ją w piz...cholerę, bo to ubrania strajkują, moja twarz, bądź niesforna łydka strajkuje, leń dopada, a ostatnimi czasy, umówmy się, szafiarski świat jest jaki jest - szkoda gadać). Jednak, jak już wspomniałam, brakowałoby mi figlarnych dokazywań przed obiektywem i pogaduch z każdym zaglądającym tu Smykiem. Z drugiej strony w końcu robię coś, co mnie nie nudzi, a to już samo w sobie jest wielkie wydarzenie. 

Cytrynowemu życzę kolejnego roku, sobie wytrwałości, a Czytelnikowi, który tu wpada i który jest również częścią tego 'świata' cierpliwości do mnie i do moich małych głupot.

Żółty balon w górę i celebrujemy!

Oprócz lemonowej rocznicy obecnie ginę w ciuchach i pakowaniu. Nogi bolą bo wczorajszy dzień pod względem pedałowania, kolokwialne mówiąc, zrobił mi dobrze. Nocne, rowerowe wyścigi zorganizowane z okazji Powstania Warszawskiego, pisk opon i mnóstwo ostrokołowych (i nie tylko) cud (i nie mam tu na myśli płci brzydkiej;) już ja tam wiem, co sobie pomyśleliście) sprawiło, że do tej pory mam na rękach gęsią skórkę. Może to być spowodowane również tym, że podczas powrotu pięknie otulała nas, przybierająca postać pysznej bitej śmietany, mgła. Zjawiskowo i malowniczo rozpościerała swe ramiona między krzaczorami i polanami, czyniąc w tę ciemną, bezgwiezdną noc iście mrożący krew w żyłach krajobraz.

zdjęcia - Paweł Kolankowski

sukienka - Zara Kids; sandały - Zara; koszyk - H&M

P.S. Jak teraz patrzę na te zdjęcia to nieźle się wymymłałam przez cały dzień. Za to i ja i sukienka niezmiernie przepraszamy:)