Girls And Boys Look So Pretty With Tan Lines

To będzie już ostatnia odsłona harcujących nad morzem Kiziaków. Tak, wiem, szlochom i płaczom nie ma końca.

To był niezwykle wietrzny dzień. Pełen przygód, dramatów i mrożących krew w żyłach wypadków...ale powoli, suspens jak u Hitchcocka musi być.

Z Riennaherą, prawie o poranku wybraliśmy się nad brzeg Bałtyku, coby jak te foczki wylegiwać się na kremowym i miękkim piasku oraz prowadzić poważne dyskusje o ważnych problemach tego świata. W przerwach tej intelektualnej burzy mózgów, wartkiej wymianie zdań i niekończącej się polemice nad sensem istnienia, niczym te 'delikatne i zwiewne nimfy' wyginałyśmy się przed obiektywem. Tu jedna skoczyła, tu druga przysypiała, czyli wszystko w normie. Beżowy pył zasypywał nam toboły, a my niczym modelki na sesji do Wożka - wiatr rozwiany, pupa wypięta, noga wygięta. Tap Madl mógłby się przy nas chować.

I wtedy stało się.

Na Kiziaka życie, a dokładnie życie Jej palca, ktoś śmiał się zamachnął. Dokładnie rzecz ujmując zamachnęło się szkło. 

Była krew. 

Była adrenalina.

Był omal mdlejący na widok krwi (ale dzielnie asystujący) Gamoń i była moja szybka, niczym tępo śpieszącego się żółwia (bo kto to widział, żeby pod wiatr przyjemnie biegało się sprintem), akcja ratunkowa. 

Muszę stwierdzić, że tego dnia stałam się ogromną 'fanką' pań ratowniczek, które to nawet nie pofatygowały się by ściągnąć nogi ze stołu kiedy poprosiłam je o durny plaster. Z reszta, woń zmywacza do paznokci i lakieru tak skutecznie mnie wtedy otumaniła, że przez resztę dnia nie trzeba mi było już żadnych środków 'rozweselających'. Klawy na maksa za to okazał się Pan Sanitariusz, który nie dość, że w pełni profesjonalnie zajął się Martą (jakkolwiek to brzmi) to mnie poprawił nastrój swoim muzycznym gustem. 

No, to zobaczcie jak się człowiek potrafi cieszyć na plaży.

zdjęcia - Paweł

koszulka - House; kostium kąpielowy - Oysho

A na sam koniec, jako mały bonus...

Mam na imię Kasia i jestę szatniarką, a to jest mój ałtfit. Joł!