I Am The Key To The Lock In Your House, That Keeps Your Toys In The Basement.

Podłe do granic możliwości było dla mnie te ostatnie siedem dni. Począwszy od okrzyknięcia ich 'tygodniem uciekających tramwajów' (uciekających oczywiście tuż sprzed nosa, lub spod palca, próbującego nieudolnie nacisnąć guzik zmiany świateł po drugiej stronie przejścia dla pieszych. Dziękuję Ci kochane MPK za tę wspaniałomyślność, nowe rozkłady i ciśnienie pińcet na trzysta od razu z samego rana. Po co kawa, skoro ma się 'przyjazne obywatelom', nowe godziny odjazdów transportu maści wszelakiej), a skończywszy na omal nie ucięciu sobie dwóch paluchów, podczas tak prozaicznej czynności jaką jest przekrajanie kostki sera (no dobsz, nie polecam tego robić w powietrzu, bo kończy się to, jak już wspomniałam, dwoma zabandażowanymi opuszkami oraz dłoniami zakrwawionymi niczym po użyciu zaklęcia 'Sectum Sempra'). 

Oprócz tego cierpię na ubraniowo - blogową padakę, co w skrócie można opisać jako miałkość, nijakość i nudność mojej szafy, bloga i mnie*. 

Mam nadzieję, że to tylko chwilowe i minie tak samo szybko jak się pojawiło. Ponoć to normalne - zmęczenie materiału i te sprawy, ale wkurza mnie sam fakt pojawienia się tego ustrojstwa w moim czerepie. Nie pomogło nawet kolejne przemeblowanie, które dokonałam jedna ręką, bo jak wspomniałam wcześniej, od piątku jestem kaleką (i to nie tylko umysłową). 

A zdjęcia, które Wam serwuję poniżej są dokładnym przykładem tego, że nigdy się nie nauczę (i co roku powtarzam ten sam błąd), że gdy spadnie pierwszy, poważny śnieg kończy się jesień, a wraz z nią ukochane odzienie lekkie i tyłek marznie jak się o niego nie zadba**. Lekcję po raz enty ja i moja gęsia skórka przyjęłyśmy z pokorą, obiecujemy poprawę oraz zakładanie na siebie majtek z golfem.

Wracając jednak do wdzięcznych szmatek. Sweter to staroć, a spódnica bombiasta, kraciasta wyniuchana w Pull and Bear robi mi szał w trampkach. Bo, muszę się Wam przyznać, ostatnio wszystko co spowija ten wzór jest dla mnie klawe i super kul (joł, joł). Do pełni szczęścia brakuje mi jeszcze takiej sukienki (<3!), ale co się odwlecze - to nie uciecze, co ma wisieć nie utonie, itd. w końcu podobną znajdę. 

zdjęcia - Paweł

spódnica - Pull&Bear; golf, rajstopy, podkolanówki - H&M; trampki - Primark via. lumpeks

Mam do Was jeszcze taki mały apel. Idą święta, trzeba pomagać w każdy możliwy sposób. Niech na buźkach maluchów też zagości promienny uśmiech:)

*Nie, moi Drodzy, nie jest to żadna kokieteria i podprogowa prośba o komplementy. Blogową kaszanę mam od kilku wpisów i w końcu musi udać mi się ją zwalczyć. Jakom lemon waleczny, powiadam Wam to, hej.

**Ale, ale bez przesady, na to wszystko były dwa płaszcze, szaliczor i ogólne zapatulenie pod sam nos:)