Iced Cooly

Jakże wielka jest ma radość gdy mogę spokojnie po wyjściu z pracy skierować się spacerem w stronę Wisły, po drodze zabłądzić w maleńkich uliczkach i zrobić kilka zdjęć ku uciesze tłumu przechodniów. Dawno tego nie było, biorąc pod uwagę, iż większość z nich była robiona w domu weekendową wczesną porą ('jak chcesz zdjęcia to zwlekaj się z tego łóżka bo potem światła dobrego mieć nie będę, chyba, że chcesz marznąć na zewnątrz' - nie, nie chciałam. Wolę kilometry przemierzać ubrana w ciepłą kurtkę.)

Tak proszę Państwa! dzień mamy co raz dłuższy - wiosna tuż tuż.

Powoli kończą się bure wieczory nachodzące nas o godzinie szesnastej. A ta dzisiejsza atmosfera naładowała mnie tak ogromną ilością pozytywnej energii, że uśmiech nie schodzi mi ani na sekundę. Pomijam okrutne obżarstwo w pracy zafundowane przez obchodzącą imieniny koleżankę (naprawdę, chwała Bogu za szpilki, które dziś przywdziałam, bo mam poczucie spalenia większej ilości tych frykasów) czy tego, że dostałam od znajomej piękny, robiony na szydełku szal. Dziś jest po prostu dobry dzień. A to dobre nastawienie miało chyba swój początek w weekend, kiedy to cały czas mijał mi na siedzeniu przy kominku i pochłanianiu 'Studenckiej', zakupionej podczas spaceru na Słowację. Jedynego sobotniego spaceru, gdyż tak przemokłam, że większość rzeczy musiała zawisnąć na kaloryferach. Tak. Odwilż w górach - ratuj się kto może. Wyszło mi to jednak na dobre bo grzałam się przez resztę dni strzelającym w kominku płomieniem.

W każdym razie, ponieważ nagły wzrost temperatury pokusił mnie o wrzucenie na siebie czegoś lżejszego niż zimowy płaszcz prezentuję Wam wymarzoną awiatorkę. Była ona jednym z zeszłorocznych prezentów gwiazdkowych i naprawdę nie mogłam się doczekać gdy będę mogła w niej radośnie śmigać. Do niej dobrałam kilkuletnie już dzwony (mój dziadek do tej pory twierdzi, że: 'niemożliwe jest bym ja je kupiła bo przecież to gacie mojej mamy - ona takie miała'. Co z tego, że miała skoro wyrzuciła.) oraz jedyny w tym roku 'promocyjny' zakup, mianowicie sweterek z lisem (przyznaję się, pozazdrościłam Sannie Witalisa) i fajnym, granatowym kołnierzykiem. Wszystko może pozostaje w tonacji mroźnej, ale niech bynajmniej kojarzy się z zimą ale z pięknym, wiosennym niebem.

A ja gapa omal bym zapomniała o najważniejszym! Chciałabym bardzo podziękować za wszystkie głosy oddane na mój team przy okazji konkursu Philipsa (stylizacja numer 2). Naprawdę nie wierzyłam w to ile dokładnie głosów spłynęło i do tej pory jestem pod ogromnym wrażeniem. Kłaniam się w pas i chylę czoła przed wszystkimi głosującymi. Ja i Karolina dajemy słowo, że godnie będziemy owej prostownicy używać i żaden włos na naszych głowach nie spłonie.

zdjęcia: Paweł

awiatorka, dzwony - H&M

sweter - Zara

torba - vintage

szalik - po mamie

flanela, buty - allegro