Ain't No Fairy Tale In This House Of Cards

Po fali deszczów, słoty i pogody pod psem, gorące promienie słońca cieszą jak mało co. W piątek zatem szybkie pakowanie i jazda w góry. W końcu czas tam spędziłam bardziej aktywnie niż do tej pory (jak wali piorunami na nieboskłonie to nie w głowie człowiekowi bieganie po polanach i taplanie się w rzece). W każdym razie, pożyczyliśmy rowery i w drogę. Nie powiem, odzwyczaiłam się od jazdy na 'góralu', ale po szybkim ogarnięciu, już pedałowałam dumnie wzdłuż Dunajca na Słowację. Tam, w maleńkim wiejskim sklepie, sowicie zaopatrzyłam się w różnego rodzaju specyfiki i oczywiście ukochane Studenckie. Ponieważ, bardzo mądra ja, pojechałam bez żadnego plecaka, pani z owego spożywczego przybytku obdarowała mnie gustowną reklamówką Lidla. Lans na szlaku z uwiązaną do kierownicy siatą był. Przy okazji drogi powrotnej złapałam gumę - moje zezowate szczęście wciąż przy mnie trwa. Nic to jednak w porównaniu z widokami, słońcem przebijającym się przez soczystą zieleń drzew oraz pozytywnym zmęczeniem. To jest właśnie to, co lubimy najbardziej.

Zdjęcia ze szczawniczańskich rejonów już nie pochodzą, bo jednak w takim stroju na hasanie po górskich zawijasach bym się nie pokusiła, ale w miejskiej dżungli, w taki upał jaki leje nam się z nieba, pasuje jak ulał. Spódnica jest z przyjemnego, zwiewnego materiału, do tego ma tak piękne, soczyste umaszczenie, że do tej pory zastanawiam się, jakim cudem mogłam chcieć się jej pozbyć (a owszem chciałam, ubijcie mnie za to - pozwalam). Swego czasu, różniącą się tylko kolorem, z identycznymi kieszeniami i fasonem widziałam w HaMie i tak mi się ta moja w myślach objawiła. Przeprosiłam się z nią i oto podróżujemy wspólnie krakowskimi ścieżkami ku słońcu, ach.

zdjęcia - Paweł

spódnica, bransoleta - vintage; koszulka - Promod; buty - Primark; teczucha - Parfois; opaska - Iloko