Switch Off The Sun

Uwaga, uwaga.
Dziś nastała wiekopomna chwila, kiedy to ten oto blog kończy rok. Można robić wizualizację - tłumy szaleją, śpiewaja sto lat, na sale wjeżdża olbrzymi, cytrynowy tort. Przez całe 365 dni powstało 60 wpisów. Niby mało, ale biorąc pod uwagę moje lenistwo to i tak jest się z czego cieszyć.
Na dzień dzisiejszy mogę powiedzieć, że założenie tej strony było jednym z lepszych pomysłów jakie mi podsunięto. Dzięki niej poznałam wiele wspaniałych i genialnych osóbek, nawiązałam nowe znajomości oraz uczestniczyłam w kilku ciekawych dla mnie przedsięwzięciach. Cieszy to niezmiernie, ponieważ okazało się, że prowadzenie bloga to nie tylko wdzięczenie się do aparatu i pokazywanie lepszych czy gorszych zestawów ubraniowych, ale i odkrywanie zupełnie nowych doświadczeń.
Moja szafa od pierwszego postu chyba niewiele się zmieniła. Ja sama też nie, ponieważ ciągle ciuchów jest mi mało, ciągle kupuję, pragnę i zdobywam oraz cały czas w szafie brakuje mi miejsca. Szczerze mówiąc nawet mi to nie przeszkadza.
Czego bym sobie życzyła na następny rok internetowego piśmiennictwa? By mi się nie odechciało. By pomysłów nie zabrakło, a wręcz przeciwnie - niech spłynie na mnie promień kreatywności. Mam nadzieję, że nikogo nie znudzę, nie zdenerwuję i nie użyję słowa 'stylizacja' (które działa na mnie jak płachta na byka i kojarzy mi się z czymś bardzo nienaturalnym. A chyba w tego typu blogach naturalność jest najważniejsza.). Do tego dużo zdrowia, zdrowia i jeszcze raz pieniędzy.

Urodziny urodzinami, ale fatałaszki pokazać trzeba. We wczorajszym wpisie opowiadałam o swetrze - narzutce, którą to me 'piękne' oczyska wypatrzyły jeszcze w marcu. Pamiętam, bo biegałam wtedy po zimowych wyprzedażach i liczyłam na zaplątane gdzieś ostatki. I tak sobie wisiał na manekinie, wokół niego jaśniała aura, a jakiś głos nie wiadomo skąd mówił mi, że muszę go mieć. Wszystko pięknie, ładnie, ale jak zobaczyłam koszt takiego cudeńka jasność znikła, głos zamilkł, a mnie uderzyła szara rzeczywistość. Cóż, 169 zł za kawałek materiału to stanowczo za dużo (i mówię to ja, jedna z najbardziej rozrzutnych osób świata). Jakie było moje szczęście, gdy w poniedziałek zobaczyłam, że jest przeceniony o 110 złotych. Na następny dzień pochwyciłam w łapy, po drodze zawinęłam sukienkę i w sumie od czwartku tylko w takim zestawieniu biegam.

zdjęcia - Paweł

sweter/narzutka, sukienka - Oysho; sweter grubaśny, chusta - H&M, rajty - Gatta, Huntery - KaloszeNoszę, pierdzień mocy jelonkowy - Szpiegula przysłała