Don't Say Nothing, Stay Quiet. I Need To Feel Your Breath Tonight

Raz na jakiś czas przychodzi taki weekend w którym to siłą mnie z łóżka nikt nie wyciągnie. Choćby się waliło, paliło a w Biedronce rozdawaliby piwo za darmo - ja w domu zostaję (no dobra, może to ostatnie odrobinę by mnie ruszyło). Tak było właśnie teraz. Całe dwa dni obżerałam się na zmianę tiramisu i chlebkiem bananowym oraz popijałam przepyszne wino. Pomijam fakt, że cały tydzień uciekł mi nie wiadomo gdzie. Ciągła bieganina, co rusz jakaś nowa sprawa i pięć dni zagięło czasoprzestrzeń tak, że obudziłam się zdumiona w sobotę. Nie cieszy mnie również ani trochę zmiana czasu bo teraz dzień będę oglądała tylko zza pracowniczego okna, a kiedy już postanowię opuścić mój stos papierzysk oczom mym ukaże się ciemność, mrok i apokalipsa.

Byle do wiosny.

Większość szmatek już Wam pokazywałam. Kotowa sukienka jest ciągle eksploatowana mimo, że jej ulubiona pora roku odeszła w siną dal. Dla urozmaicenia przyłączyły się do niej 'kościółkowe' zakolanówki i biały kołnierz. Na wychodne wpadają jeszcze kalosze i gruby, burgundowy (mój ulubiony kolor tej jesieni) sweter. O takich rzeczorach jak płaszcz czy milion szalików nie wspomnę.

W tle tym razem możecie sobie pooglądać moje najwygodniejsze i najukochańsze łóżko, które niestety tęskni za mną z rodzinnego domu, ale ruszyły kombinacje i wymyślanie szczwanego planu jakby je tu do Krakowa przetransportować.

zdjęcia - Paweł

sukienka - Zara; kołnierzyk - Asos; zakolanówki - Tk Maxx