Superfast Jellyfish

Od prawie godziny siedzę i próbuję wyklikac do Was słów kilka, ale #jestępulpetę, rozumek oblepiła czekolada i nic mądrego nie chce pod paluchy napłynąć. Do tego z przerażeniem stwierdziłam, że muszę być do bólu nudną osobą, bo jedyne o czym tutaj rozprawiam to tak naprawdę jedzenie. Dużo jedzenia. Dosłownie opływam w produkty spożywcze, a to przecież nawet nie jest kulinarny blog. W Waszych głowach po większości wpisów musiał już wykreować się obraz siedzącej na tapczanie mnie, opierdzielającej co rusz kolejne paczki żelków, kinderczekolad i pomidorówek (z pomidorówką i tapczanem z resztą mam w zanadrzu anegdotę, kiedy to dziecięciem małym będąc, jadąca do fryzjera Matula zostawiła mnie pod opieką Pana Ojca, który to dostał arcytrudne zadanie nakarmienia mnie. Usadził więc swoje ukochane dziecko na wspomnianym tapczanie, wśród sterty poduch, coby się nie majgło w żadną stronę i trzymało jako taki pion i CIACH: 'jedna łyżka za Tatusia'. Młody Kasior jednak nie doceniał wówczas smaku wielu potraw, toteż z właściwym dla siebie artystycznym rozmachem wypluwałam gdzie tylko okiem sięgnąć ową pomidorówkę, zostawiając na świeżo położonej tapecie wzory godne Picassa. Tatunowi omal nie pękła żyłka ze zdenerwowania, a Mamun bliska była zawału po odkryciu tego mojego streetartowego zacięcia. Nie muszę chyba dodawać, że ze swojej pracy byłam niezwykle dumna i szerokim uśmiechem prezentowałam całej rodzinie moją pracę, siedząc cały czas wśród poduch [#lajkakłin], utytłana po samo czoło w zupie. Koniec anegdoty, można sobie wizualizować i śmiać się pod nosem.) oraz taplającej w kołtunach spaghetti.

Co gorsza, ten obraz niewiele różni się od rzeczywistości, a to wystraszyło mnie teraz tak bardzo, że musiałam zastopowałać klikanie by na chwilę poubolewać nad swoim losem łakomczucha. Toż już nawet poranne rozmowy z Kiziakiem zaczynamy od tego, że dziś na śniadanie zjadłyśmy parówki (w ogóle lowe parówki. Szczególnie z Lidla. Gamoń nawet mówi na mnie per 'Pikok'), z trzecim bliźniakiem własnie kontempluję na temat ziemniaków, a na stole leży mały stosik książek kucharskich, które z okazji Dnia Dziecka gwizdnęłam z rodzinnego domu. Jestem daremna i niereformowalna. Do tego miałam schudnąć przedwyjazdowo i nawet szło mi całkiem nieźle, ale potem podstawiono mi pod nos śniadanie do łóżka, sałateczki, ciasteczka i inne smaczne duperele. Jak ja miałam niby odmówić skoro pierwszego czerwca obchodziłam swoje święto? No jak?! 

Na dobitkę powiem, że moją ulubioną grupą na fejsbuku jest: 'I'm on a seafood diet. I see food and I eat it' i żeby jeszcze bardziej się nie pogrążać zostawię Was po prostu ze zdjęciami. Cześć!

zdjęcia - Paweł

________________________♥_________________________

sukienka - lumpeks; kurtka - MerryMeetMe; kapelusz - H&M; sztyblety - prezent; teczka - Not A Virgin Shop